Mijn broer / zus denkt aan zelfmoord
De relatie tussen broers en zussen is bijzonder. Je zorgt voor elkaar en je kijkt naar elkaar op. Vaak is de relatie vriendschappelijk en vertrouwelijk. Evenzeer kunnen er spanningen en conflicten zijn. Wanneer je broer of zus aan zelfdoding denkt, is het moeilijk om deze relatie op een gewone manier te beleven.
-
Ik zorg voor haar, ik ontzie haar, ik verdraag veel van haar…maar een normale zussenrelatie hebben we daardoor nu niet meer.
-
Ik weet niet wat ik moet voelen. Hij neemt drugs, steelt,... Ik weet, ik geef om hem en hij om mij. Maar hij is ook ziek en ongelukkig. Dat is zo dubbel.
-
Ik probeer vooral niet te veel op te vallen of te zeggen. Zo kan ik niets verkeerd doen. Want het kan soms heel snel ontploffen. Dat is jammer. Soms zou ik willen dat hij iets meer besef toont dat ik ook maar mijn best doe.
-
Voor mij en mijn broer is het soms allemaal te veel. Onze zus blijft dan bij mama, en wij gaan wat langer naar papa.
-
Eerlijk, soms ben ik boos op haar. Boos voor alles wat we als gezin moeten doormaken. Maar natuurlijk zie ik haar ook graag.
Als naaste ga je een meer ondersteunende of zorgende rol opnemen voor je broer of zus. Je probeert begrip te tonen en de ander te ontzien. Je gaat waakzamer en beschermend zijn. Misschien heb je een bijzondere vertrouwensband. Dat is mooi maar kan ook zwaar doorwegen. Zeker wanneer je broer of zus dingen met je deelt die je niet mag verder vertellen. Dan voel je heel veel verantwoordelijkheid.
Je inspanningen voor je broer of zus wegen ook door op andere domeinen van je leven zoals je sociaal leven, je werk of school en je emotioneel welbevinden. Dit kan uitputtend zijn. Als dit lang duurt, als je merkt dat je gezin er zwaar onder lijdt, je weinig erkenning krijgt of dat je broer of zus ongepaste dingen doet, kan dit tot frustratie en boosheid leiden.
Soms komt het voor dat je in een conflict terecht komt waardoor de afstand met je broer of zus steeds groter wordt. Misschien voel je je niet meer goed thuis en wil je elders gaan wonen. Gelijktijdig wil je je ouders, broers of zussen niet achterlaten. Je kan je hierdoor schuldig voelen en niet goed weten hoe je voor jezelf kan zorgen zonder anderen te kwetsen.
Kortom, het is ontzettend moeilijk om op een zorgzame, verbindende manier met je broer/zus te communiceren en gelijktijdig grenzen te stellen waar nodig. Mag je praten over zelfdoding met je broer/zus en hoe doe je dat? Wat zijn de do's & don'ts? Welke hulpverlening bestaat er? En in heel dit verhaal: hoe zorg je ook voor jezelf?